Cuchnący problem
Rolnik nawozi pole gnojówką lub obornikiem, co powoduje wydzielanie nieprzyjemnych zapachów. Odczuwanie zapachów jest kwestią indywidualną. Ten sam zapach może wywoływać różne reakcje tj. znużenie, problemy oddechowe, bóle głowy, nudności itp. Emisja smrodu do powietrza nie może zachodzić w sposób nieograniczony.
Jak można zapobiec lub ograniczyć emisję odorów?
- unikać prowadzenia działalności uciążliwej zapachowo wieczorem i w dni wolne od pracy, a nawet gdy kierunek wiatru jest niekorzystny dla sąsiadów
- nawozić w dni chłodne, a w dni upalne wcześnie rano
- nawożone pole należy jak najszybciej przeorać, by ograniczyć smród , nawozy organiczne powinny zostać wymieszane z glebą, przeorane, nie później niż w ciągu 1 doby od wywiezienia na pole
- starać się nie nawozić pól w dni wietrzne
- przechowywać płynne i stałe odchody zwierząt w specjalnych, szczelnych zbiornikach lub na płytach usytuowanych w odpowiedniej odległości od zabudowań
- nawozy nie mogą być stosowane, gdy gleba jest zamarznięta lub pokryta śniegiem
- należy zachować odpowiednie przerwy pomiędzy nawożeniem gnojowicą a koszeniem łąk
- na pastwiska nie zaleca się stosowania gnojowicy ze względów sanitarnych
- zabrania się przechowywania obornika drobiowego, kiszonek bezpośrednio na gruncie.
Gnojowica i gnojówka są płynnymi nawozami naturalnymi zawierającymi niezbędne dla roślin składniki pokarmowe, zarówno makro- i mikroelementy. Gnojówka to głównie sfermentowany mocz zwierząt, a gnojowica to mieszanina kału, moczu, a także wody stosowanej do mycia stanowisk w oborach i chlewniach rusztowych. Gnojówka dobrze przechowywana zawiera znacznie więcej azotu i potasu niż gnojowica. Racjonalne zarządzanie nawozami naturalnymi nie jest jednak łatwe z uwagi na dużą zmienność ich składu. Należy pamiętać, że gnojowica i gnojówka to dwa różne nawozy. Są to nawozy azotowo-potasowe. Koncentracja składników mineralnych zależy od gatunku zwierząt, ich wieku, sposobu żywienia i utrzymania.
Nawozy naturalne muszą być zastosowane w taki sposób, aby dawka azotu nie przekroczyła 170 kg N na 1 ha. Nie oznacza to, że zaleca się stosowanie dawek maksymalnych, o ile nie jest to konieczne. Jeżeli zasoby ziemi w gospodarstwie są dostatecznie duże, to bardziej wskazane jest stosowanie mniejszych dawek na większej powierzchni użytków. Obowiązek prowadzenia ewidencji zabiegów nawożenia dotyczy wszystkich gospodarstw o powierzchni powyżej 10 ha użytków rolnych lub obsadzie zwierząt większej niż np. 10 krów średniorocznie.
Produkcja rolna wiąże się zarówno z produkowaniem jak i ze stosowaniem dużej ilości nawozów naturalnych. Niewłaściwe ich przechowywanie i stosowanie może stanowić źródło zanieczyszczeń środowiska powodując skażenie powietrza i doprowadzić do zakwaszenia gleby i wód powierzchniowych. Do najbardziej uciążliwych i jednocześnie najpowszechniej występującym źródłem emisji odorów na terenach wiejskich i wiejsko-miejskich są hodowle trzody chlewnej, drobiu i zwierząt futerkowych. Stosowanie nawozów naturalnych w postaci płynnej wiosną można rozpocząć 1 marca, zarówno na gruntach ornych, jak i na użytkach zielonych. Najważniejszym działaniem ograniczającym straty azotu w wyniku utleniania się amoniaku przykrycie go ziemią (pług) lub wymieszanie z glebą (brona, kultywator). Jeśli rolnik przechowuje lub stosuje nawozy naturalne niezgodnie z planem nawożenia, podlega odpowiedzialności karnej. Może zostać ukarany grzywną za wykroczenie. Organem właściwym do przeprowadzenia kontroli jest Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska lub burmistrz.
Oprac. (WK)
Fot. przykładowe/maszynadlafarmera.pl
- unikać prowadzenia działalności uciążliwej zapachowo wieczorem i w dni wolne od pracy, a nawet gdy kierunek wiatru jest niekorzystny dla sąsiadów
- nawozić w dni chłodne, a w dni upalne wcześnie rano
- nawożone pole należy jak najszybciej przeorać, by ograniczyć smród , nawozy organiczne powinny zostać wymieszane z glebą, przeorane, nie później niż w ciągu 1 doby od wywiezienia na pole
- starać się nie nawozić pól w dni wietrzne
- przechowywać płynne i stałe odchody zwierząt w specjalnych, szczelnych zbiornikach lub na płytach usytuowanych w odpowiedniej odległości od zabudowań
- nawozy nie mogą być stosowane, gdy gleba jest zamarznięta lub pokryta śniegiem
- należy zachować odpowiednie przerwy pomiędzy nawożeniem gnojowicą a koszeniem łąk
- na pastwiska nie zaleca się stosowania gnojowicy ze względów sanitarnych
- zabrania się przechowywania obornika drobiowego, kiszonek bezpośrednio na gruncie.
Gnojowica i gnojówka są płynnymi nawozami naturalnymi zawierającymi niezbędne dla roślin składniki pokarmowe, zarówno makro- i mikroelementy. Gnojówka to głównie sfermentowany mocz zwierząt, a gnojowica to mieszanina kału, moczu, a także wody stosowanej do mycia stanowisk w oborach i chlewniach rusztowych. Gnojówka dobrze przechowywana zawiera znacznie więcej azotu i potasu niż gnojowica. Racjonalne zarządzanie nawozami naturalnymi nie jest jednak łatwe z uwagi na dużą zmienność ich składu. Należy pamiętać, że gnojowica i gnojówka to dwa różne nawozy. Są to nawozy azotowo-potasowe. Koncentracja składników mineralnych zależy od gatunku zwierząt, ich wieku, sposobu żywienia i utrzymania.
Nawozy naturalne muszą być zastosowane w taki sposób, aby dawka azotu nie przekroczyła 170 kg N na 1 ha. Nie oznacza to, że zaleca się stosowanie dawek maksymalnych, o ile nie jest to konieczne. Jeżeli zasoby ziemi w gospodarstwie są dostatecznie duże, to bardziej wskazane jest stosowanie mniejszych dawek na większej powierzchni użytków. Obowiązek prowadzenia ewidencji zabiegów nawożenia dotyczy wszystkich gospodarstw o powierzchni powyżej 10 ha użytków rolnych lub obsadzie zwierząt większej niż np. 10 krów średniorocznie.
Produkcja rolna wiąże się zarówno z produkowaniem jak i ze stosowaniem dużej ilości nawozów naturalnych. Niewłaściwe ich przechowywanie i stosowanie może stanowić źródło zanieczyszczeń środowiska powodując skażenie powietrza i doprowadzić do zakwaszenia gleby i wód powierzchniowych. Do najbardziej uciążliwych i jednocześnie najpowszechniej występującym źródłem emisji odorów na terenach wiejskich i wiejsko-miejskich są hodowle trzody chlewnej, drobiu i zwierząt futerkowych. Stosowanie nawozów naturalnych w postaci płynnej wiosną można rozpocząć 1 marca, zarówno na gruntach ornych, jak i na użytkach zielonych. Najważniejszym działaniem ograniczającym straty azotu w wyniku utleniania się amoniaku przykrycie go ziemią (pług) lub wymieszanie z glebą (brona, kultywator). Jeśli rolnik przechowuje lub stosuje nawozy naturalne niezgodnie z planem nawożenia, podlega odpowiedzialności karnej. Może zostać ukarany grzywną za wykroczenie. Organem właściwym do przeprowadzenia kontroli jest Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska lub burmistrz.
Oprac. (WK)
Fot. przykładowe/maszynadlafarmera.pl
KONTAKT
GODZINY PRACY URZĘDU 
KONTAKT Z REDAKCJĄ STRONY