Wywieszono flagi z kirem
W piątek o godz. 17 w całym kraju rozpoczęła się żałoba narodowa po zabitym w zamachu prezydencie Gdańska. Symbolem tego są biało-czerwone flagi z kirem. Także flagi przed rzgowskim ratuszem zostały oznakowane czarnym znakiem żałoby.
Ofiara zamachowca, prezydent Gdańska Paweł Adamowicz był drugim synem społecznika i ekonomisty Ryszarda Adamowicza oraz ekonomistki Teresy z domu Stuńdzia, przesiedleńców z Wilna z 1946. Jego starszym bratem był dziennikarz Piotr Adamowicz.
W liceum Paweł Adamowicz włączył się w konspirację solidarnościową: kolportował prasę i wydawnictwa podziemne. W latach 1984–1986 był współwydawcą i drukarzem podziemnego uczniowskiego pisma „Jedynka”. Ukończył prawo. W 1988 r. był współorganizatorem strajku okupacyjnego na swojej uczelni – Uniwersytecie Gdańskim oraz przewodniczącym studenckiego komitetu strajkowego. Współtworzył pierwsze jawne stowarzyszenia opozycyjne wobec władz m. in. Klub Myśli Politycznej „Dziekania” w Warszawie, Gdański Klub Polityczny im. Lecha Bądkowskiego.
Po studiach rozpoczął pracę na UG jako asystent w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polski, a w latach 1990–1993 był prorektorem UG ds. studenckich. Naukowo zajmował się problematyką samorządu terytorialnego w II Rzeczypospolitej. W latach 1991–1998 był członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1993–1996 odbył aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Gdańsku.
W 1990 został wybrany na radnego Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W latach 1990–1993 był członkiem władz krajowych i wojewódzkich Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1994–1998 pełnił funkcję przewodniczącego rady miasta. Działał wówczas w Partii Konserwatywnej i następnie w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 1998 z listy AWS po raz trzeci został radnym, następnie objął urząd prezydenta miasta. W 2001 znalazł się wśród założycieli regionalnych struktur Platformy Obywatelskiej.
W 1999 ożenił się z Magdaleną Abramską, prawniczką i nauczycielką akademicką na Uniwersytecie Gdańskim. Mieli dwie córki: Antoninę (ur. 2003) i Teresę (ur. 2010).
W latach 2007–2015 był prezesem zarządu Unii Metropolii Polskich, następnie został członkiem zarządu tej organizacji. W listopadzie 2018 Paweł Adamowicz w II turze wyborów, poparty m.in. przez Koalicję Obywatelską i środowiska lewicowe, ponownie został wybrany na prezydenta Gdańska. Pokonał w głosowaniu Kacpra Płażyńskiego z PiS.
13 stycznia 2019 około godziny 20., podczas odbywającego się na Targu Węglowym w Gdańsku lokalnego finału 27. finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, przebywający na scenie Paweł Adamowicz został trzykrotnie ugodzony nożem przez 27-letniego zamachowca.
Paweł Adamowicz zostanie pochowany w bazylice konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku oraz pośmiertnie odznaczony Nagrodą Orła Jana Karskiego. 17 stycznia podczas nadzwyczajnej sesji Rady Miasta Stołecznego Warszawy - na wniosek prezydenta Rafała Trzaskowskiego - nadano mu honorowe obywatelstwo stolicy. Również jedna z ulic w czeskiej Pradze ma zostać nazwana jego imieniem.
Opr. na podstawie Wikipedii. (WK)
W liceum Paweł Adamowicz włączył się w konspirację solidarnościową: kolportował prasę i wydawnictwa podziemne. W latach 1984–1986 był współwydawcą i drukarzem podziemnego uczniowskiego pisma „Jedynka”. Ukończył prawo. W 1988 r. był współorganizatorem strajku okupacyjnego na swojej uczelni – Uniwersytecie Gdańskim oraz przewodniczącym studenckiego komitetu strajkowego. Współtworzył pierwsze jawne stowarzyszenia opozycyjne wobec władz m. in. Klub Myśli Politycznej „Dziekania” w Warszawie, Gdański Klub Polityczny im. Lecha Bądkowskiego.
Po studiach rozpoczął pracę na UG jako asystent w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polski, a w latach 1990–1993 był prorektorem UG ds. studenckich. Naukowo zajmował się problematyką samorządu terytorialnego w II Rzeczypospolitej. W latach 1991–1998 był członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1993–1996 odbył aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Gdańsku.
W 1990 został wybrany na radnego Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W latach 1990–1993 był członkiem władz krajowych i wojewódzkich Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1994–1998 pełnił funkcję przewodniczącego rady miasta. Działał wówczas w Partii Konserwatywnej i następnie w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 1998 z listy AWS po raz trzeci został radnym, następnie objął urząd prezydenta miasta. W 2001 znalazł się wśród założycieli regionalnych struktur Platformy Obywatelskiej.
W 1999 ożenił się z Magdaleną Abramską, prawniczką i nauczycielką akademicką na Uniwersytecie Gdańskim. Mieli dwie córki: Antoninę (ur. 2003) i Teresę (ur. 2010).
W latach 2007–2015 był prezesem zarządu Unii Metropolii Polskich, następnie został członkiem zarządu tej organizacji. W listopadzie 2018 Paweł Adamowicz w II turze wyborów, poparty m.in. przez Koalicję Obywatelską i środowiska lewicowe, ponownie został wybrany na prezydenta Gdańska. Pokonał w głosowaniu Kacpra Płażyńskiego z PiS.
13 stycznia 2019 około godziny 20., podczas odbywającego się na Targu Węglowym w Gdańsku lokalnego finału 27. finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, przebywający na scenie Paweł Adamowicz został trzykrotnie ugodzony nożem przez 27-letniego zamachowca.
Paweł Adamowicz zostanie pochowany w bazylice konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku oraz pośmiertnie odznaczony Nagrodą Orła Jana Karskiego. 17 stycznia podczas nadzwyczajnej sesji Rady Miasta Stołecznego Warszawy - na wniosek prezydenta Rafała Trzaskowskiego - nadano mu honorowe obywatelstwo stolicy. Również jedna z ulic w czeskiej Pradze ma zostać nazwana jego imieniem.
Opr. na podstawie Wikipedii. (WK)
KONTAKT
GODZINY PRACY URZĘDU 
KONTAKT Z REDAKCJĄ STRONY